مهندسِ موسیقی دان

نجمه موسوی کاهانی|شهرآرانیوز؛ شرط خانواده اش برای ورود او به دنیای هنر مثل بیشتر دهه شصتی ها، خوب درس خواندن بوده است؛ بنابراین برای اینکه بتواند وارد دنیای موسیقی شود خوب درس می‌خواند و مهندس می‌شود. اما بعد از فارغ التحصیلی می‌چسبد به ساز و علاقه اش تبدیل می‌شود به شغل. حامد طاهری،  موسیقی دان، نوازنده و مدرس موسیقی و رئیس سابق انجمن موسیقی خراسان رضوی ساکن محله کوثر است، اما در خیابان نخریسی بزرگ شده و روز‌های کودکی اش را در کوچه بزرگمهر به یاد می‌آورد.

متولد ۱۳۶۲ است. ۶ ساله بوده که به واسطه شوهرخاله اش با سنتور آشنا شده و خودش از ۸ سالگی نواختن را شروع کرده است. پدرش شغل فنی داشته و مادرش آموزش پرورشی بوده و معتقد است علاقه اش به هنر را از پدربزرگ هایش به ارث برده است. پدربزرگ پدری اش شاعر بوده و پدربزرگ مادری اش در نوجوانی ساز می‌زده که بعدتر به دلایل خانوادگی موسیقی را کنار گذاشته است. همین پدربزرگ بهترین مشوقش در راهیابی به جهان موسیقی بوده است. تشویق‌های پدربزرگ انگیزه تمرین را در حامد کوچک بیشتر می‌کرد و او هر بار برای رفع خستگی پدربزرگ کاری جدید را رو می‌کرد.

هنر، مانع درس خواندن نیست

حامد طاهری موسیقی را غذای روح می‌داند و می‌گوید: در دوران راهنمایی با افرادی نشست و برخاست می‌کردم که همگی اهل موسیقی و هنر بودند. در مدرسه مسئول گروه سرود بودم. موسیقی را با سنتور شروع کردم و بعد از ۵ سال که سنتور کار می‌کردم به عنوان ساز دوم و سوم، سه تار و ساز‌های کوبه‌ای تنبک و دف را انتخاب کردم. رشته دانشگاهی من فناوری اطلاعات بود و در دانشگاه هم رتبه الف داشتم.

پس موسیقی خلاف تصور بسیاری از خانواده‌ها مانعی برای درس خواندن نیست بلکه می‌تواند یک آموزش پایه برای هر فرد باشد. من معتقدم ریتم ملودی بخشی از زندگی ماست و موسیقی یکی از ارکان فرهنگ است. همان طور که کار در محیط آرام یا خشن به مرور زمان در روحیه ما تأثیر می‌گذارد، شنیدن موسیقی خوب نیز در زندگی ما تأثیر مستقیم دارد.

کنار یک موسیقی ایرانی خوب، حتما یک شعر خوب از بزرگان فرهنگی و ادبی هم دریافت می‌کنیم. نمی‌توانیم دائم صحبت مولانا و سعدی و حافظ را بشنویم و از آن‌ها تأثیر نپذیریم. از نظر من نوع موسیقی که گوش می‌کنیم مانند نوع خوراکی که می‌خوریم در زندگی ما تأثیرگذار است. پس باید در انتخاب نوع موسیقی دقت کنیم، متأسفانه بعضی وقت‌ها از سر ناآگاهی موسیقی‌ای را گوش می‌کنیم که ناخودآگاه تأثیر منفی در زندگی ما دارد.

اجرای زنده و هزار و یک داستان

وقتی هنرمندی به طور زنده اجرا داشته باشد اتفاق‌های پیش بینی نشده‌ای برایش پیش می‌آید. طاهری هم از نمونه این خاطرات دارد: خراب کاری روی سن زیاد پیش می‌آید، مثلا ملودی را اشتباه می‌زنی. اما بعضی اتفاق‌ها واقعا بد هستند.

در یکی از اجرا‌ها به همراه دیگر نوازنده‌ها به احترام مردم تا جلوی سن رفتیم. کنار من یکی از نوازنده‌های خوب کمانچه ایستاده بود و وقتی به عقب برگشتیم به احترام او صندلی اش را عقب کشیدم تا راحت بنشیند، اما او متوجه نشد و با همان ساز که در دستش بود به زمین افتاد و صحنه بدی به وجود آمد. در اجرای دیگری ۱۸ ساله بودم که مضراب‌های یدک را فراموش کردم از داخل جعبه بردارم و دم دستم بگذارم. رسم بر این است نوازنده‌های سنتور دو تا مضراب اضافه دارند تا اگر شکست سریع جایگزین کنند.

در اوج اجرا مضراب از دستم پرت شد و دو متر آن طرف‌تر افتاد. تا آن زمان سابقه نداشت برای مضراب من اتفاقی بیفتد. خوشبختانه نوازنده دف ما حرفه‌ای بود و بلافاصله متوجه ماجرا شد. بدون برنامه ریزی قبلی شروع کرد به نواختن دف با حرکات نمایشی که خیلی جلب توجه کرد. حدود ۴۰ ثانیه زمان لازم داشتم تا در جعبه را باز کنم و مضراب هایم را بردارم. این دوست دف نواز من این زمان را برای من خرید و همه فکر کردند این حرکات نمایشی جزوی از برنامه است و کسی متوجه پرت شدن مضراب نشد.

تجربه اولین اجرا در ۱۴ سالگی

حامد طاهری درباره اولین اجرایش می‌گوید: در مدرسه برنامه‌های مختلفی را اجرامی کردم، اما اولین اجرای رسمی ام در ۱۴ سالگی بود. در یک کار گروهی با جمعی از هنرمندان در سالن سینما گلستانه مشهد. یادم هست اولین اجرا خیلی شلوغ شد و با اینکه از نظر خانواده ام همیشه درس در اولویت قرار داشت، مادرم به همراه خواهر و مادربزرگم برای تشویق من به سالن آمدند.

او در ۲۵ سالگی ازدواج کرده و شمّ پدرانه اش می‌گوید پسر خردسالش روهان، استعداد خوبی در موسیقی دارد. اما اجبار در هیچ زمینه‌ای را نمی‌پسندد. او غیر از حمایت از روهان برای پیشرفت و یادگیری موسیقی یا هر هنر دیگری، طرح از پیش تعیین شده خاصی را برای آینده او برنامه ریزی نمی‌کند.

اصل بر تمرین و ممارست است

او از سال ۹۴ تا ۹۷ به مدت ۳ سال رئیس انجمن موسیقی خراسان رضوی بود. در اواخر دوره اش احساس کرده هر کار از دستش برمی آمده انجام داده و بیشتر از آن شرایط برای کار فراهم نیست، به همین دلیل از این سمت استعفا داده است. او می‌گوید: یکی از رسالت‌های هنر تأثیرگذاری است و هنرمند باید از جامعه خودش جلوتر باشد. در مدت ۳ سال خیلی کار‌ها انجام دادم، اما چیزی که می‌خواستم انجام دهم و شرایطش مهیا نشد خیلی بیشتر از آن بود. در آن دوره مهم‌ترین کاری که کردم این بود که یک سری از دوستان و هنرمندان را با هم آشنا کردم و حلقه اتصال آن‌ها شدم.

سبک کار طاهری، موسیقی اصیل ایرانی است. حدود ۴۰ آهنگ ساخته و ۱۸ سالی هم هست که تدریس می‌کند. از میان شاگردانش ۱۰ نفر را برتر از دیگران می‌داند و معتقد است استعداد نقش کمرنگی در شکوفایی هنر موسیقی دارد و اصل بر تمرین و ممارست است. به همین دلیل اگر در میان شاگردانش فردی کم تلاش کند و تمرین هایش را کامل انجام ندهد به او و خانواده اش می‌گوید که بی خود وقت و هزینه خود را صرف هنر نکنند.